tekenen en schilderen
Begin september kon ik mijn hart ophalen aan een andere passie van mij, zingen.
Een Vocal Retreat (olv Jan Hendrik Veenkamp) in een oude pastorie met kapel, in the middle of nowhere….fantastische plek.
Als ik naar de bergen keek vanaf onze verblijfplaats, dan vond ik het pad rechtsboven altijd zo intrigerend.
Alsof daar een pad ondanks de bergen uit zichzelf omhoog loopt…
Een tekening van een hartveroverend baby’tje van 3 maanden…
En verder wee tekeningen van een bruiloft. Ik kon daar op die dag niet bij zijn helaas, dus naar foto gewerkt.
Met Edgar teken ik regelmatig samen in café’s.
Gezellig en inspirerend.
Naarmate het later wordt, komen er ook kleurrijker types.
Als de wekker de volgende morgen niet zo vroeg hoeft af te lopen kunnen we daar soms nog ons hart aan ophalen.
In mei nam ik deel aan een retraite in Huessen : “je levensreis”.
Een intensieve uitwisseling van levenservaringen, vanuit allerlei invalshoeken opgedolven.
Als opening/kennismaking kreeg iedere deelnemer een gedicht om voor te lezen.
Een daarvan had als titel “Sta op en schitter”, een prachtig gedicht van Catharina Visser.
Omdat ik na afloop het gevoel had dat alle deelnemers, ieder met zijn eigen facet, samen een schitterende diamant vormden, maakte ik thuis de aquarel zoals in afb 1.
Een paar keer per jaar organiseer ik een eigen retraite van een dag of 4, al of niet met een bepaald onderwerp dat ik eens goed wil uitdiepen voor mezelf.
Dan ga ik ’s morgens naar zee, en ’s middags expressie geven aan wat in mij opkomt, meestal via schilderen.
Het is enorm intensief, maar het brengt vaak duidelijkheid en inzicht, soms pas ineens de laatste dag, heel waardevol.
Een portret-opdracht doe ik altijd heel graag.
Ik vind het leuk om ervoor te zorgen dat er een soort vertrouwd contact ontstaat.
Hierdoor wordt het ook leuk voor degene die ik portretteer.
De opdracht voor de musicus was ook leuk.
Bedoeld als kado, en dus als verrassing, naar een foto gemaakt.
De opdracht voor de bruiloft was ook bijzonder: 2 vrouwen sowieso, een primeur voor mij.
Maar ook op een leuke locatie, in de buitenlucht, wat altijd lekker ongedwongen is.
Elk jaar teken ik in de maand juni tijdens de eindexamens van het Conservatorium.
Dat is, behalve dat het een uitputtingsslag is, erg leuk om te doen.
Naarmate de maand verstrijkt raak ik er steeds meer in en kan uiteindelijk met een paar lijnen precies de musicus pakken.
Of zelfs een heel ensemble.
Er ontstaat een flow, waarbij de muziek ook een grote rol speelt.
