tekenen en schilderen
Een zinderende avond vol flamencomuziek en -dans, in een mooie locatie hartje Amsterdam.
Jong talent, topmusici, in Corona-tijd door Eric Vaarzon Morel (flamenco-gitaar) bij elkaar gebracht, waaruit dit waanzinnig goeie ensemble ontstond. Zij waren onlangs ook bij Paul Witteman te bekijken. Heerlijk geinspireerd getekend, de muziek is opzwepend, en zo ook de dans uiteraard, mijn penseel danst ook over het papier…. ik hou zo van flamenco!
Een opdracht voor twee portretten.
Altijd leuk, mensen van rond de twintig, vaak al behoorlijk volwassen, maar nog heel open voor “het leven”, van alles onderzoeken…
Ditmaal portretten op vrij groot formaat, wat fijn is ivm de techniek, houtskool.
Erg leuk om zowel de overeenkomsten als de verschillen te ontdekken tussen deze broer en zus…
Dan heb je alles gepland voor je bruiloft…gooit Corona roet in het eten.
De bruiloft ging wel door maar met een klein clubje….
Zodra het weer kon, organiseerde het bruidspaar een feest, waar ik ook werd uitgenodigd om te komen tekenen.
Letterlijk een buitenkansje.
deze tekening maakte ik van het bruidspaar
Omdat het ernaar uitzag dat koningsdag in Amsterdam, na de Corona-pauze van 2 jaren, wel eens heel erg vol en druk zou kunnen worden, koos ik er dit jaar voor om uit te wijken naar een kleinere plaats, Weesp.
Des te leuker omdat ik Weesp goed ken, er lang heb gewoond, en ik het ook gewoon een mooie stad vind, en geniet van de kleinschaligheid, de menselijke maat der dingen… Wat zou ik er toch graag wonen!
Een heerlijke middag gehad daar, vlakbij de muziek (oordoppen in) en er dan tijdens het tekenen weer helemaal in raken, in een flow komen, dat is het mooiste cadeau van zo n dag!
Een spoedopdracht van het Conservatorium: een portret maken van een productie-leider van het Sweelinck Barokorkest (studenten Conserv.), die deze tekening zal krijgen als afscheidscadeau.
Zoals overal, zijn er meestal de standaard cadeaus als er afscheid wordt genomen, maar ditmaal gaf iemand een tip om mij te vragen een tekening te maken.
Dus werd ik benaderd om binnen enkele dagen zo n portret te maken, tijdens een repetitie voor een a. s. concert in het Muziekgebouw aan ’t IJ.
En liefst onopvallend, het moest een verrassing blijven…
Ik besloot om met name de musici te gaan tekenen, en intussen scherp op te letten wanneer ik zou kunnen toeslaan…
Ik voelde me een soort geheim agent, heel spannend!
Nam ook wat foto’s , (ook vooral van anderen natuurlijk).
Het resultaat werd vanmiddag aangeboden in het Muziekgebouw, en het bleek een succes.
Voor het eerst weer zomaar zonder mondkapje of QR-code een cafe in om te kunnen gaan tekenen…
Wel om 10 uur weer moeten opstappen, wegens gebrek aan personeel….dat nog wel.
