tekenen en schilderen
zelfportret mei 2019
En dan nog: om uit te vinden hoe het schilderen weer gaat, maakte ik dit zelfportret. Heel blij dat het plezier in het schilderen er nog helemaal kan zijn!
koningsdag 2019
Vanmiddag de kou getrotseerd en met veel plezier weer optredende musici getekend op het Bredewegfestival.
Dat doe ik al heel wat jaren samen met Edgar.
Eerst altijd in de Jordaan, Westerstraat, totdat dat te gek werd daar qua drukte…
In oktober 2018 brak ik mijn pols – sindsdien is mijn rechterhand soms pijnlijk bij beweging.
Na een aantal maanden waarin ik praktisch niets kon tekenen of schilderen, ben ik in maart toch voorzichtig weer begonnen. (zie o.a. hierna :opdrachten eerste helft 2019)
In afwachting van volledig herstel (hopelijk !) neem ik momenteel geen opdrachten aan waar ik mij veel door de ruimte moet bewegen om poses van mensen te “vangen”in een schets.
Zoals dit bijv gebeurt bij recepties, promoties etc.
Wel is het mogelijk om mensen te tekenen die daar in rust kunnen poseren.
Wanneer ik een opdracht krijg voor het tekenen van iemand die is overleden, vind ik dat altijd een buitengewone eer.
Ik doe er dan alles aan om mijn tekening een heel dierbare herinnering te kunnen laten worden aan die persoon.
Een portretopdracht.
Al eerder maakte ik portretten in opdracht van Altrecht: ook deze keer was ik weer blij met deze opdracht voor een portret van de vrouw die daar afscheid nam.
Een stilleven schilderen is heerlijk om te doen, en zeker in olieverf.
Het herinnert mij aan de periode op de Wackers Academie, waar stilleven in olieverf vaak het onderwerp was.
Je kunt in alle rust eraan werken, ik begrijp op zo’n moment eigenlijk niet waarom ik altijd van die hectische dingen maak (bewegende mensen in een cafe of musici)….
Deze opdracht werd gegeven om te gaan gebruiken op een visitekaartje van een op te zetten bedrijfje (waar maaltijden een rol spelen), en op bijv. de menukaart.
Dit vrije werk is weer een voorbeeld van hoe ik volledig vanuit het niets iets maak.
Tot mijn eigen verrassing ontstaat er dan een beeld dat precies past bij mijn stemming / fase waar ik in zit op dat moment.
Een heel speciale opdracht: het beschilderen van een urn voor een dierbare overleden hond.
Ik voel het als een eer om op deze manier betrokken te mogen worden bij een rouwproces.
In het overleg over de afbeeldingen kwamen we op de gebieden waar zo vaak met deze hond was gespeeld, gewandeld enz. Aan zee, het strand, het bos, de duinen….
