tekenen en schilderen
Dan heb je alles gepland voor je bruiloft…gooit Corona roet in het eten.
De bruiloft ging wel door maar met een klein clubje….
Zodra het weer kon, organiseerde het bruidspaar een feest, waar ik ook werd uitgenodigd om te komen tekenen.
Letterlijk een buitenkansje.
deze tekening maakte ik van het bruidspaar
Een spoedopdracht van het Conservatorium: een portret maken van een productie-leider van het Sweelinck Barokorkest (studenten Conserv.), die deze tekening zal krijgen als afscheidscadeau.
Zoals overal, zijn er meestal de standaard cadeaus als er afscheid wordt genomen, maar ditmaal gaf iemand een tip om mij te vragen een tekening te maken.
Dus werd ik benaderd om binnen enkele dagen zo n portret te maken, tijdens een repetitie voor een a. s. concert in het Muziekgebouw aan ’t IJ.
En liefst onopvallend, het moest een verrassing blijven…
Ik besloot om met name de musici te gaan tekenen, en intussen scherp op te letten wanneer ik zou kunnen toeslaan…
Ik voelde me een soort geheim agent, heel spannend!
Nam ook wat foto’s , (ook vooral van anderen natuurlijk).
Het resultaat werd vanmiddag aangeboden in het Muziekgebouw, en het bleek een succes.
Een tekening van een bruiloft die zo te zien nog plaatsvond in de zomer.
Prachtige buiten-locatie, alles ademt stijl en gezelligheid.
En gelukkig nog vóór de tweede lockdown….
Een ware droom-opdracht.
Tekeningen maken van een huisje op Ameland, en van de zee daar.
Het huisje was net verkocht, en de eigenaar, die zijn leven lang (60 jaar) er de vakanties in had doorgebracht en daar uiteraard erg verknocht aan was geraakt, wilde graag dat het huisje vereeuwigd zou worden.
Van de buitenkant, van de binnenkant, een hoekje van de tuin met een doorleefde rieten stoel, van de zee die je vanuit het huisje kon horen af en toe….
En ik mocht daar al die tijd in het huisje verblijven (en mijn angst overwinnen om alleen in een huisje te moeten slapen…Nou ik raad Ameland aan iedereen aan die hiermee kampt).
Buiten tekenen in de winter aan het strand is trouwens geen sinecure. Tekeningen waaien weg, of krullen door de wind ineens om waardoor er een lelijke streep inkt dwars over de tekening wordt gezet, dode vingers van de kou, een regenbui ineens zonder plek om te schuilen in de buurt…
Ziehier het resultaat:
Zo’n ontzettend leuke opdracht: een olieverfschilderijtje van een vorstelijk ontbijt in de zon!
Tijdens het schilderen voelde ik weer hoe heerlijk ik dat vind: de stofuitdrukking schilderen.
De schaal van een ei, het karakter van een stokbrood, of van een gegraveerde kan….
Het heeft zo iets magisch als het lukt om dat tevoorschijn te toveren.
Afijn, oordeelt u zelf:
Als ik mezelf al een feest zou toewensen, dan zou het zoiets zijn als dit.
Achter een fraai huis, waar taarten in de keuken klaar staan, een grote tuin die grenst aan een weiland.
Een overvloed aan heerlijk eten en drinken, een vuurkorf, gezellige hoekjes om te zitten her en der, gekleurde lampjes, en niet in de laatste plaats veel lieve mensen die het meevieren.
Geen straf om tekeningen te maken op zo n feest….!
Paar impressies:
