Onlangs maakte ik dit portret.
Wat lastige omstandigheden: een gevonden doekje waar allerlei dingen opgeplakt zaten, een ezel die steeds wegschoof, te grote kwasten, kleuren die je niet zelf kiest etc.
Maar dat kan soms helpen om je vrijer te voelen.
De vrouw kende ik nauwelijks, maar steeds tijdens het schilderen kwam af en toe het woord douairière in me op, familie van oude adel, met een kasteeltje ofzo.
Na afloop vertelde ik haar dat. En wat bleek, het was nog waar ook, inclusief 2 kasteeltjes.
Zij van oude adel, ik helderziend.
